To Pingsten, ach wie schöön, – wenn de Natur so gröön,
un all´ns na buten geiht, dat is een wohre Freid!
Besünners vör de Gör´n,- de hört man räsoneern:
Wöör Pingsten doch ierst blots – denn goht wi los!
Kümmt nu Pingstavend ran, – denn geiht´n Leven an,
de Modder seept de Gör´n, vun achtern un vun vörn,
sünd´s wuschen nu un kämmt, – denn kriegt se´n reinet Hemd
un denn geiht mit Gejuch – rin in de Puch!
De Vadder nu to´n anner´n Morg´n
deit sik mit Proviant versorg´n:
Eier, Käs, Wust un Schinken,
ok verschiedenerlei to drinken.
Dormit keen Minsch de Tied verslopt,
treckt he noch den Wecker op
un annern Morgen gegen soß
dor schippert los de Troß.
De Vadder geiht voran, een witte Maibüx an,
sien Jung kummt in de Mitt, natürlich ok in Witt.
Dorbi hebbt´s op den Kopp een fien´n Strohhoot op,
all´ns sauber un mit Schick, graad wi gelickt.
Un nu kummt achterher mit´t allerlüttste Göör
in groten Kinnerwogen de Modder angeschob´n.
De Dochter makt den Sluß, stolt vuller Hochgenuß
in´n Arm mit ehren Freier, – een Piependreiher.
Een jeder, währ´nd se nu marscheert,
op eeg´ne Fuust sik amüseert.
De Vadder vör, de kippt sik een,
de Jung dorachter grappst Sireen,
de Modder mutt so in´t Gedräng´n
den Lüttsten öfter dröög mol legg´n
dat Liebespoor kummt achterher,
de snackt vun em un ehr.
So geiht bit´t Quellentol, dor leggt man sik nu dol
in´t schöne weke Moos – dor geiht dat Futtern los.
Een jeder matt un mööd langt no de Botterbrööd,
se fallt daröver her – graad as so´n Bär.
Dormit dat beter rutscht, ward ut de Buddels lutscht,
de Vadder un de Söhn, de hollt sik an den Kööm
un ok de Piependreiher is op den Buddel Freier,
de Dochter un de Froo – makt´t ebenso.
Bilütten ward de Kraam fidel,
man hüürt jüm sing´n ut vulle Kehl:
Vun Edelweiß, de Wacht am Rhein,
de Fischerin un Komm´n Se rein!
De anner Sied, de blarrt jedoch:
Lebt denn meine Male noch?
Im Grunewald ist Holzaktion!
Un denn noch Revolutschoon.
Op eenmol, wie gemeen, eh´r eener sik verseh´n,
dor kummt vun baven dal, een Regen kollosal.
De ganze Minschenschwarm, de kummt nu in Alarm,
de Fruunslüüd kriescht un jucht, – de Mannslüüd flucht.
De Vadder springt nu op – glitscht ut un fallt dorop
graad op den Kinnerwagen, de kippt un fallt in´n Graven.
He mitt sien witte Büx – recht in so´n deepe Pfütz,
mitsamt dat lüttje Göör – wat een Malheur!
Een jeder söcht nu Schutz to finn´n,
de Minschen rennt dörch dick un dünn,
de Mäkens un de Froons vorop
mit all de Röck´ hoch baven´n Kopp.
De Anblick is heel int´ressant.
Worüm, dat liggt klor op de Hand:
Bi sowat kriggt man, wi ik meen,
verschiedenerlei to seh´n.
Na endlich, na den Sus, dor geiht dat nu to Huus,
de Vadder un de Söhn - sünd nüdlich antoseh´n,
de schöne witte Büx – süht ut wi Stevelwix,
de Strohhööd sünd so slapp – wi ole Papp.
De Brögam un de Brut, de seht ierst lecker ut!
De harr´n, wat sull´n se moken, sik beid in´t Hei verkropen.
Dat allerlüttste Göör, wöör dörchnatt, dör un dör,
de Modder wöör so natt – as wi so´n Katt!
De een schuuvt achtern annern her,
graad wi de Göös, se köönt ni mehr!
Un dorbi alle Ogenblick
verswind mol eener achtern Knick.
Graad wi gerädert un halv dood
kummt se denn endlich an de Bood.
So ward in Hamborg Pingsten fiert
un sik fein amüsiert.
Hein Köllisch
Wir wünschen allen Freunden, Bekannten und Kontakten frohe Pfingstfeiertage!
