We im Bärndütsche ds Verb "liebe" vorchunt, de isch d'Beziehig eigentlech scho am Abverheie! Früecher hei sy ir Stadt no glehrt, me säg «gärn ha» bi Fründschafte, und «lieb ha» bi der Liebi zwüsche Maa und Frou. Aber usserhalb der Stadt het scho denn nume «gärn ha» ggulte.
Es isch nid eifach, wöu me im Dialäkt e chly Angscht dervor het, de ganz grosse Gfüel (o der Truur, o em Hass) eiget Näme z'gä? Di schönschte Liebesgedicht im Bärndütsch sy drum o die, wo d'Wörter Liebi und gärn ha überhoupt nid vorchöme! U drum schriebt dr MiH hüt o nüt angers...!
Es isch nid eifach, wöu me im Dialäkt e chly Angscht dervor het, de ganz grosse Gfüel (o der Truur, o em Hass) eiget Näme z'gä? Di schönschte Liebesgedicht im Bärndütsch sy drum o die, wo d'Wörter Liebi und gärn ha überhoupt nid vorchöme! U drum schriebt dr MiH hüt o nüt angers...!
